Σκαθάρι Φοινικοειδών

Το κόκκινο ρυγχωτό σκαθάρι των φοινικοειδών (Phynchophorus ferrugineus), αποτελεί την σοβαρότερη απειλή για την διατήρηση των φοινικοειδών στο αστικό πράσινο όσο και στο φυσικό τους περιβάλλον.

Το σκαθάρι phynchophorus ferrugineus ανήκει στην τάξη των κολεοπτέρων και στην οικογένεια Curculionidae. Κατάγεται από την τροπική Ασία, έχει όμως εξαπλωθεί στην Αφρική και την Ευρώπη και προκαλεί εκτεταμένες καταστροφές σε διάφορα είδη φοινικόδεντρων.

Όλα τα στάδια  του phynchophorus ferrugineus (αυγό, προνύμφη, νύμφη, ακμαίο) εξελίσσονται στο εσωτερικό του φοίνικα, γεγονός που δυσκολεύει τον έγκαιρο εντοπισμό τους.  Στον ίδιο φοίνικα μπορεί να συνυπάρχουν όλα τα βιολογικά στάδια του εντόμου.
Τα ακμαία (αρσενικά κ θηλυκά) έχουν κοκκινοκάστανο χρώμα, μήκους 3,5 cm και πλάτος 1,2 cm και φέρουν μακρύ ευδιάκριτο ρύγχος.

Τα θηλυκά γεννούν περίπου 300 αυγά σε ξεχωριστές οπές ή πληγές του φοίνικα στην κορυφή (στεφάνι), στην βάση των νεαρών φύλλων ή στον κορμό.   Τα αυγά εκκολάπτονται σε 2-3 ημέρες και οι προνύμφες ευκεφαλες, άποδες  εισχωρούν στο εσωτερικό του φοίνικα ανοίγοντας στοές.

Η ανάπτυξη των παρανύμφων διαρκεί 1-3 μήνες.  Η ζημιά προκαλείται κυρίως από τις προνύμφες που αρχικά τρέφονται με μαλακές ίνες, αλλά λίγο πριν την νύμφωση μετακινούνται προς το εσωτερικό του κορμού, ανοίγοντας στοές και μεγάλες κοιλότητες.  Τρέφονται με το εσωτερικό του φοίνικα, με συνέπεια να δυσχεραίνεται ή θρέψη του δένδρου με αποτέλεσμα την σταδιακή κατάρρευσή του.

Χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι η καταστροφή της νέας βλάστησης και η κάμψη των παλαιών φύλλων που δίνει στο φυτό την όψη ανοικτής ομπρέλας, καθώς επίσης και τα χαρακτηριστικά φαγώματα στα φύλλα και οπές στην βάση ή στις τομές των παλαιών φύλλων.

Οι έντονα προσβεβλημένοι φοίνικες εμφανίζουν ολική απώλεια των φύλλων και σήψη του κορμού με συνέπεια την ξήρανση του δένδρου.

Συνήθως η ζημιά που προκαλείται από τις προνύμφες είναι ορατή πολύ μετά την έναρξη της προσβολής.  Όταν εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα η ζημιά είναι δύσκολα αναστρέψιμη  και συχνά επιφέρει την ολική ξήρανση του δένδρου.  Τα ακμαία που βρίσκονται σε ένα φοίνικα δεν μετακινούνται σε άλλον όσο βρίσκουν τροφή.

Το ακμαίο δεν πετάει πολύ μέσα στην συστάδα που βρίσκεται, αλλά πετάει προς άλλες συστάσεις μόνο όταν νεκρωθούν οι φοίνικες της συστάδας του και δεν βρίσκει αρκετή τροφή.

Καταπολέμηση
1) Βιολογική: Η βιολογική καταπολέμηση του phynchophorus ferrugineus είναι κυρίως προληπτική και βασίζεται στη χρήση των εντομοπαθογόνων  νηματοδων του είδους steinernema carpocapsae.
2) Χημική: Η χημική καταπολέμηση περιλαμβάνει προληπτικές επεμβάσεις με εντομοκτόνα κυρίως μετά το κλάδεμα, ώστε να αποτραπεί η ωοτοκία, καθώς και θεραπευτικές επεμβάσεις στα προσβεβλημένα δένδρα με έγχυση εντομοκτόνων στις οπές καθώς και χρησιμοποίηση διασυστηματικών εντομοκτόνων.